Kootwijk 2005
23 April 2005, Voltrack en ik klasse III
82,5 km
Ik eindelijk klasse IV startgerechtigd!
In kootwijk reed ik met Voltrack de 82,5 km.
Kootwijk heb ik al een aantal keren gereden, en vorig jaar reed ik er ook
klasse III. Dus ken ik het parcours best aardig. De moeilijke punten
onthouden was dan ook niet zo'n probleem, maar toch ben je van tevoren
áltijd een beetje gespannen.
Bij de voorkeuring ging alles zoals vanouds op rolletjes, Voltrack had een
hartslag van 38 en draafde prachtig voor. En dat vonden de dierenartsen ook.
Ik had besloten om gelijk met het bitloze hoofdstel te starten. Met het
warmstappen wilde het nog niet echt, hij was dan ook wat druk. Bij de start
ook, hij wilde graag bij de andere paarden blijven, maar ik had het liefste
dat hij die grotendeels liet gaan.
In het eerste rondje was hij erg lui, als ik 'm wilde laten galoperen zag
hij overal spoken en hij rende een aantal keren de hei in... Uiteindelijk
heb ik ħ 12 km/h gereden. Bij de vetgate deed mijn hartslagmeter horloge
raar en duurde het een tijdje voor ik de hartslag weer kon zien nadat ik was
afgestegen. Daardoor had hij 48, hij had dus veel eerder aangeboden kunnen
worden (hartslag mag maximaal 60 (p/min) zijn). Met het voordraven was hij
behoorlijk lui, Voltrack bespaart zoveel mogelijk energie. Maar hij draafde
wel keurig dus kreeg hij zoals gewoonlijk een A'tje (A=goed B=twijfelachtig
C= Kreupel (dus afgekeurd)).
Het tweede rondje heb ik geprobeerd wat harder te rijden, een groot deel van
het rondje reed ik prachtig 15 km/h, alleen aan het eind heb ik hier en daar
wat gestapt en daardoor heb ik dat rondje ongeveer 14 km/h gereden. In de
vetgate ging alles weer prima. Het viel mij op dat hij in alle vetgates
aanviel op het gras. De vetgate was namelijk in een soort wei met heerlijk
gras, wat Voltrack niet kon weerstaan.
Het laatste rondje ben ik er echt druk op gaan zetten, we wisten dat hij
best harder kon. Dat heeft hij dus ook maar laten zien... Zo'n 10 km van het
rondje heb ik gegaloppeerd. Daarvoor en daarna heb ik een flink draftempo
gereden. Waardoor hij dat rondje wel harder dan 15 km/h heeft gereden
verwacht ik. In dat rondje deed zich wel enige pech voor. Niet met mij of
met Voltrack, maar met de grooms... De auto begaf het plotseling, net toen
ze onderweg waren naar het eerste groompunt. Mijn vader is bij de auto
gebleven en mijn moeder is minstens 2 km gaan lopen richting het groompunt
met een emmer water en een rekje met flessen. Waarvoor mijn complimenten, ik
denk dat ik het haar niet na doe!
Gelukkig kon zij meerijden met een ander groomteam van een meisje die
vlakbij mij reed. Toen zij mij inhaalde ben ik er maar achter blijven
galoperen, bang dat ik mijn groom zou missen. Voltrack kon het overigens ook
makkelijk aan, dus het was wel goed voor hem om erbij te blijven.
Een stuk voor de finish heb ik haar laten gaan en ben ik weer gaan draven.
Bij de finish had Voltrack precies 60, dus zelfs als hij klasse I had
gereden was hij nog goedgekeurd (vanaf klasse II is er geen hartslaggrens
meer bij de finish ivm eindsprinten). Samen met mijn moeder ben ik met hem
gaan wandelen en hebben we hem natgehouden, zodat hij bij de nakeuring, een
halfuur na de finish, alweer 48 had als hartslag. Waardoor hij bij alle
plaatsen waar zijn hartslag gemeten werd onder de 50 had, behalve bij de
finish!
Bij het voordraven liep hij erg langzaam heen, maar kwam vol energie weer
terugdraven richting de veterinair.
Voltrack heeft nu 4 klasse III's gereden, en ik ben nu klasse IV
startgerechtigd (ik heb 3 klasse III's gereden).
Na de wedstrijd moesten wij natuurlijk nog naar huis komen... De auto was
zodanig kapot dat de wegenwacht 'm niet kon repareren. De man van de ANWB
heeft onze auto naar het wedstrijdterrein gesleept en geregeld dat er een
bergingswagen kwam. Toen die kwam is de auto erop gezet, en de trailer
erachter gehangen. Dat is ook wel een aparte ervaring. (foto:
klik hier)
Voltrack vindt gewoonlijk vrachtwagens eng, maar nu hij erachter hing heeft
hij zich keurig gedragen.
