Hamara en Jopie waren onze eerste paarden, ik was vier dus ik herinner me er niet zoveel meer van. Tegen mij was Hamara best lief, maar als ik Laudine moet geloven was het zo nu en dan een echt kreng.

Ik ben er een keer afgevallen, niet erg hard, maar ze ging ook alleen van stap naar draf. Ik reed altijd op Hamara, eigenlijk nooit op Jopie, omdat Joop veel wilder en jonger was.

Hamara op haar laatste dag.

Hamara werd erg kreupel en we lieten haar scannen, het bleek dat ze een peesklap had en er weinig kans van genezing was. We moesten haar drie maanden rust geven, alleen met haar stappen en we mochten het werk weer langzaam opbouwen. Na een lange hersteltijd  mocht ze weer draven. Alles ging goed en ze mocht weer galopperen. Meteen na het eerste galopje was ze weer kreupel en had ze weer een peesprobleem... Zo ging het drie keer en toen besloten wij haar in te ruilen. Een beslissing waar we nu erg veel spijt van hebben, we hadden haar van haar pijn moeten verlossen en haar naar de slager moeten brengen...